برگ گیاه توت دارای قابلیت جذب قوی برای جذب آلاینده های هوا مانند دی اکسید کربن، مونوکسید کربن، هیدروژن فلوراید، دی اکسید گوگرد و کلر از جو است و ریشه های آن نیز توانایی بالایی دارند.
برای جذب آلاینده های کربن و آلاینده های فلزات سنگین از خاک. توت خشک یزد می تواند دی اکسید گوگرد 5.7 گرم در هر کیلوگرم برگ خشک را جذب کند و جنگل توت می تواند مقادیر زیادی گاز دی اکسید گوگرد را در هر روز جذب کند.
از این رو توت خشک یزد به عنوان یک گونه درختی مقاوم در برابر آلودگی دی اکسید گوگرد طبقه بندی می شود. قطر ریشه های توت در نزدیکی قسمت ساقه بزرگتر است و سپس به سرعت از نظر اندازه کاهش می یابد.
یک ساختار طناب مانند بلند با ریشه های ثانویه و سوم همراه با موهای ریشه ساختاری فیبری مانند حصیر را تشکیل می دهد که آنها را قادر می سازد غلظت بالایی از آلاینده های کربن را از خاک جذب کنند.
از آنجایی که اندام های هوایی می توانند آلاینده های هوا را جذب کنند و ریشه ها می توانند آلاینده های خاک را جذب کنند، گیاهان توت به عنوان گیاهان مقاوم در برابر کربن و فلزات سنگین در نظر گرفته می شوند.
طبق گفته Ghosh و همکاران، یک درخت توت قادر است هر سال 4162 کیلوگرم دی اکسید کربن را جذب و 3064 کیلوگرم اکسیژن آزاد کند. گیاهان توت به عنوان مقاومت طبیعی در برابر کلر در نظر گرفته می شدند، زیرا برگ های آنها حتی در سطوح بالاتر آلودگی کلر آسیب نخورده بود.
این توانایی ها باعث شده است که گیاه توت به طور موثر در پاکسازی زیستی آلاینده های هوا در مناطق شهری و گیاه پالایی آلاینده های کربنی در سایت های خاک آلوده در اطراف مناطق صنایع و کارخانه های شیمیایی مورد استفاده قرار گیرد.
از آنجایی که توت خشک یزد توانایی کنترل آلودگی محیطی از طریق بهبود کیفیت هوا و اصلاح آلاینده های کربن و فلزات سنگین را دارد، به عنوان گیاهی برای توسعه پایدار گزارش شد.
