به طور دقیق، تمام شکلات ها لوبیا به بار هستند، همانطور که همه وعده های غذایی اساساً از مزرعه به میز هستند. اما درست مانند سرآشپزی که متعصبانه به دنبال تمام مواد تشکیل دهنده اش می گردد، تا تکه های نمکی که خامه ای پایدار او را تزیین می کند، شکلات سازان لوبیا به نوار به شخصیت و ریشه های اخلاقی دانه هایشان وسواس دارند.
این در تضاد آشکار با شکلات تخته ای شونیز رایج است، که در آن دانه‌ها یک محصول کالایی هستند که به صورت عمده برای قیمت خریداری می‌شوند، نه کیفیت.
جان شارفنبرگر، بنیانگذار شکلات ساز شارفن برگر در سانفرانسیسکو، گفت: «اگر دانه های آلوده، کپک زده و ظاهری وحشتناک با دانه های خوب مخلوط شود»، شرکت های بزرگ شکلات تخته ای شونیز به هر حال آنها را می خرند. این به این دلیل است که شرکت های بزرگ اغلب مواد بسیاری دیگر را با هم مخلوط می کنند که مصرف کننده طعم لوبیا بدی را در محصول نهایی نمی چشد.
بهترین سازندگان شکلات لوبیا به نوار (که به آنها شکلات سازهای صنایع دستی یا میکرو نیز گفته می شود) لوبیاها را همانگونه انتخاب می کنند که سرآشپزها گوجه فرنگی را انتخاب می کنند با وسواس، اغلب از مزرعه هایی که دانه ها در آن کشت می شوند بازدید می کنند. قبل از اینکه لوبیاها را به شکل تخته‌های شکلاتی دربیاورند، خودشان آنها را برشته و آسیاب می‌کنند.
شیرینی‌پز و نویسنده دیوید لبوویتز، که «کتاب بزرگ شکلات» را نوشت، شکلات لوبیا به نوار را با شراب طبیعی مقایسه می‌کند. او گفت: “این هیجان انگیز و زنده است به گونه ای که حتی شکلات معمولی واقعا عالی نیست.” “این می تواند شما را شگفت زده کند.”
موج جدید شکلات های دستی با Scharffen Berger آغاز شد که در سال 1996 توسط آقای Scharffenberger و Robert Steinberg که در مغازه شکلات فروشی معروف Bernachon در لیون فرانسه تحصیل کرده بود، تاسیس شد.
آقای شارفنبرگر با اشاره به شرکت شکلات سازی گیتارد، همچنین در منطقه سانفرانسیسکو، گفت: «زمانی که ما شروع به کار کردیم، تنها 9 شرکت در ایالات متحده کاکائوی خود را آسیاب می کردند و همه آنها بزرگ بودند، به جز گیتارد. ما اولین شکلات ساز جدیدی بودیم که در 150 سال روی صحنه آمدیم.
