خرما کرمان سرشار از آنتی اکسیدان است و در مقایسه با سایر میوه های خشک به جرات می توان گفت که در این گروه رتبه اول را دارد.
خرما حاوی کاروتنوئیدها، فلاونوئیدها و اسیدهای فنولیک است که هر سه آنتی اکسیدان هستند و نقش مهمی در سلامت قلب و سلول های بدن دارند. خوردن خرما خطر ابتلا به سرطان را کاهش می دهد.
همانطور که می دانید دانه‌های خرما کرمان حدود 10 تا 15 درصد وزن میوه را بسته به نوع آن تشکیل می‌دهند. کربوهیدرات های دانه خرما عمدتاً از انواع فیبرهای نامحلول هستند، به عنوان مثال بذر دگلت نور حاوی حدود 50 درصد سلولز و 20 درصد همی سلولز است.
دانه‌های خرما حاوی اندوسپرم فراوانی هستند که به‌عنوان سلول‌های زنده وجود دارند که کربوهیدرات‌ها را عمدتاً به شکل (1 ← 4) β-d مانان ذخیره می‌کنند. آندوسپرم دانه های خرمای بالغ به دلیل دو ساختار دیواره سلولی ضخیم، یک لایه فیبولار بیرونی و یک لایه دانه ای نازک داخلی، بسیار سخت است.
بخش‌های مختلف همی سلولز در دانه‌های خرما کرمان از جمله گلوکو و گالاکتو مانان‌های محلول در آب و هتروکسیلان محلول در قلیایی شناسایی شدند.
سختی سلول‌های آندوسپرمی به مانان نامحلول در آب نسبت داده شد که دارای زنجیره‌های جانبی گالاکتوز کمتر از 10 درصد است و همچنین سلول‌های سخت کمتر حاوی گالاکتومانان‌های آبدوست نرم با باقی مانده‌های فراوان (1 → 6) -α-d-گالاکتوز که در طول جوانه‌زنی توسط آنها بسیج می‌شوند.
وجود پتاسیم بالا و مقدار کم سدیم در خرما باعث شده است با مصرف آن سلامت اعصاب تضمین شود. غذاهای سرشار از پتاسیم ارتباط سلول های عصبی را آسان تر می کند. مقدار کم سدیم خرما نیز خطر ابتلا به فشار خون را کاهش می دهد.
اما از آنجایی که خرما منبع غنی ویتامین های ضروری مورد نیاز بدن است، با مصرف مقادیر کافی خرما در رژیم غذایی روزانه می توان به راحتی نیاز به ویتامین های B1، B2، B3 و B5 را برطرف کرد.
